Όσο είναι νωρίς

Στεναγμοί, χίλιοι καημοί

μες στη ζωή.

Υποσχέθηκες αγάπη

μα, τέλειωσε νωρίς.

Προσευχή, στερνή πνοή

μες στη ψυχή.

Τα όνειρά μου δώσε  

καρδιοκατακτητή.

Μοναξιά, σκοτάδι βαθύ

μες στη σιωπή.

Ύστατες στιγμές μας

θέλω, να θυμηθείς.

Αισθήσεις, χτύποι, παλμοί  

μες στο κορμί.

Να ταξιδέψεις

ν' απολαύσεις, ν' αφεθείς.

Σταγόνες, ζεστό φιλί

μες στη βροχή.

Πες μου την αλήθεια

μπορείς, να θυμηθείς;

Σκέψεις, όρια, αντοχή

πρώτα στη γραμμή.

Στο βάθος του κόσμου

της άρνησης, του πόνου

η δική μου, κραυγή.

Άραγε..

Μπορείς ν' αναπαυτείς;

Κοίταξε πιο πίσω

και πάμε, απ' την αρχή.

Έδεσα στίχους.

Γκρέμισα τοίχους.

Με ποίηση ιερή..

Όνειρα έχτισα.

Για σένα έγραψα

βιβλίο της ζωής..

Μα όσο είναι νωρίς..

Φύγε, να χαρείς!

Δευτέρα, 15 Οκτωβρίου 2012 

Ποίηση:Μαρία Πεπικίδου 

Σεβαστείτε τα πνευματικά δικαιώματα.

Σας ευχαριστώ.

Poem by, toxotina73