Σάββατο 7 Μαρτίου 2015

Ψυχή μέσα σε ψυχή


Άραγε με τί να μοιάζει η ψυχή σου; Άλλοτε είναι ήρεμη και γαλήνια σαν τη θάλασσα κι άλλοτε ξεσπάει σε φουρτούνα ανακατεύεται και θολώνει. Να την παρομοιάσω με δροσοσταλίδες που λάμπουν σαν μικρά διαμάντια ή με στοχαστικούς πανσέδες που σε κοιτούν απ' την απέναντι όχθη ασάλευτοι;

Να της δώσω ένα ασύνδετο σχήμα, όμορφη σαν τη νύφη του Θερμαϊκού, ντυμένη με κρύο και παγωνιά που μέσα της έχει θαλπωρή και ζεστασιά ή να την παρομοιάσω με ναυάγιο που σιγοτρέμει όταν όλα μοιάζουν να έχουν χαθεί σαν να ‘ναι κομμάτι απ' τη δική μου ψυχή που ζει με το θάνατο μα κρύβει ζωή;

Μοιάζει σαν ένα κουκούλι που συνεχώς μεταμορφώνεται. Με τί να έχει σχεδιαστεί αναρωτιέμαι; Συνάντησες ποτέ ψυχή που να μοιάζει απόλυτα στη δική σου; Σκέψου έναν ουρανό που αντί γι' αστέρια λάμπουν αστραπές. Άραγε τί χρώμα έχει όταν χαμογελάει; Τί αισθάνεται όταν χτυπά σαν τρελή η καρδιά σου;

Πότε, πού και πώς τη βρίσκεις σαν χάνει την ισορροπία της; Βλέπει με τα ίδια μάτια που κοιτούν οι κόρες των οφθαλμών σου; Όταν την κομματιάζει ο πόνος τί μορφή άραγε παίρνει; Στο σώμα στο μυαλό και στην καρδιά σου έχει βρει τον παρτενέρ της; Ζει αγγίγματα χωρίς επαφή ή επαφή χωρίς αγγίγματα;

Σε ποία τροχιά την καταγράφεις όταν πιστά στο σύμπαν την ακολουθείς; Χορογραφείς τα βάσανά της; Κι αν η μοναξιά την κάνει να μοιάζει πιο παράξενη και πιο ακατανόητη πώς την ονομάζεις; Γελάει ή κλαίει σαν παιδί; Με ποία λόγια μπορείς να αποδώσεις
τα συναισθήματά της;

Ήσουν άραγε ποτέ για 'κείνη κάτι σημαντικό; Κάτι που να την έκανε να τρέμει στη σκέψη σου. Θα μου πεις στο βάθος μοιάζει σαν ένα πρόσωπο σαν το δικό σου που όμως δεν είναι. Τις ώρες της πίκρας μπορείς να προσδιορίσεις  με αριθμούς το μέγεθός της;

Τέτοιες στιγμές αγιάζει το μύρο της; Είναι άραγε χαμένη ψυχή ή αληθινή επαναστάτρια; Ψάξε τα βαθιά κοιτάσματά της θα μου λύσει το αίνιγμα των καιρών; Βλέπουμε μαζί το ίδιο φεγγάρι;

Και σαν αποχωρίζεται το σώμα σου πηγαίνει εκεί που θέλει η καρδιά σου; Που άλλοτε είναι σαν το χιόνι που παγώνει κι άλλοτε μοιάζει απαλή σαν πούδρα. Θα μπορούσε να σου δώσει πνοή και φτερά για να πετάξεις;

Σαν μοιάζει με ένα επικίνδυνο φουσκωμένο ποτάμι που σε παρασύρει απερίσκεπτα σε ζωντανά ταραχώδη όνειρα παλεύεις διαρκώς να τη σώσεις;

Ύψωσε τη φαντασία σου να την υπερασπιστείς σαν έναν τροχό που ακατάπαυστα κινείται. Έχεις την επίγνωσή της; Και για το τέλος μένει αυτή η απορία: Θα απαρνηθείς τη μνήμη της ή θα την κουβαλάς αιώνια μαζί σου;

Πέμπτη, 18 Δεκεμβρίου 2014


Σεβαστείτε τα πνευματικά δικαιώματα.
Mαρία Πεπικίδου: Συγγραφέας,Ποιήτρια

2 σχόλια:

  1. ΤΟ ΥΠΕΡΟΧΟ ΧΕΡΙ ΜΕΤΗΝ ΧΡΥΣΗ ΠΕΝΑ ΚΑΙ ΤΟ ΘΕΙΚΟ ΧΑΡΙΣΜΑ ΚΟΡΙΣΤΙ ΜΟΥ ΘΑ ΣΟΥ Τ ΞΑΝΑΠΩ ΕΙΝΑΙ ΤΘΜΗ ΜΟΥ ΠΟΥ ΣΕ ΓΝΩΡΙΣΑ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τιμή μου να με διαβάζουν Άνθρωποι που αισθάνονται να λόγια της Ψυχής μου

      Διαγραφή